قطع عضو یک رویداد آسیب زا است که هم بر ذهن و هم بر بدن تأثیر می‌گذارد؛ افراد به روش های مختلفی به آن واکنش نشان می دهند. قطع یک عضو معمولاً چیزی است که افراد به خاطر آن سوگواری می‌کنند. زندگی با چالش‌های روانی پس از قطع عضو نیاز به انعطاف‌پذیری زیادی دارد.
این رویداد، صرف نظر از علت آن، علاوه بر استرس جسمی که به مرور زمان بر فرد وارد می‌کند،تأثیر روانشناختی قابل توجهی برای مدت طولانی بر ذهن دارد. با ما همراه باشید تا درک اساسی از چالش های پیش روی افراد قطع عضو به دست آورید و یاد بگیرید که چگونه با آنها به شیوه‌ای معنادار ارتباط برقرار کنید.
آشنایی با چالش‌های روانی پس از قطع عضو
تغییر در شکل فیزیکی افراد پس از قطع عضو، بسیاری از افراد را نسبت به نحوه دیده شدن توسط دیگران، ناراحت می‌کند. در نتیجه، آنها مجبور می شوند تلاش زیادی برای پنهان کردن اندام از دست رفته از دید دیگران یا تغییر ظاهر فیزیکی خود برای پنهان کردن مشکل انجام دهند.
همچنین آسیب زا بودن یک چالش‌های روانی پس از قطع عضو رایج است و باعث می‌شود فرد دائماً خاطرات دردناک پیرامون رویدادی که منجر به قطع عضو شده است را به یاد بیاورد، که با توجه به اینکه فراموش کردن چنین رویدادی چقدر می‌تواند سخت باشد، قابل درک است. تنها راه مقابله با این آسیب روانی شدید، طی یک فرآیند بهبودی است.
راه های کنار آمدن با قطع عضو
همانطور که قبلاً گفته شد، اثرات روانی یکی از مهم ترین چالش‌های روانی پس از قطع عضو است. دیگران فرد را به عنوان کسی که دچار تحول شده است، می بینند. همچنین احتمال قابل توجهی وجود دارد که دیگران با دلسوزی به شما نگاه کنند. فرد قطعاً احساساتی مانند خشم، حسادت و غم را تجربه خواهد کرد.
یکی دیگر از این احساسات، درد است که برای مدت طولانی با فرد باقی خواهد ماند.
·روش اول، پذیرفتن احساسات خود است.
فرد باید از احساسات خود، هر چه که باشند، آگاه باشد. اولین قدم در درک و تنظیم احساسات، پذیرش است. با توجه به احساس نیازی که فرد در درون خود تجربه می‌کند، نسبت به نوسانات احساسات خود نیز بسیار آسیب‌پذیرتر خواهد بود. ضروری است که فرد درک کاملی از پیامدهای قطع عضو داشته باشد.
·روش دوم، تمرکز روی مسیر جدید زندگی
فرد باید در مورد این مسیر جدید زندگی تأمل کند و پس از به دست آوردن کنترل نسبی بر احساسات خود، آن را ارزیابی کند. فرد قطع عضو باید با این واقعیت کنار بیاید که توانبخشی یک فرآیند طولانی است که نیاز به گام های کوچک در طول مسیر چالش‌های روانی پس از قطع عضو دارد.
·گزینه سوم، تعیین یک هدف است.
منشأ هدف هرچه که باشد، چه معنوی، چه عاطفی و چه با انگیزه عشق، فرد باید برای بیدار شدن هر روز هدفی داشته باشد. این هدف، برنامه روزانه را تعیین می‌کند. یک روال روزانه تعریف شده به زندگی فرد معنا می‌بخشد و فراز و نشیب های آن فرصت هایی را برای افراد فراهم می‌کند تا یاد بگیرند چگونه با آنها کنار بیایند.
·روش چهارم: تعامل با سایر افراد قطع عضو
خانواده و تیم توانبخشی، صرف نظر از میزان کمکی که ارائه می‌دهند، هرگز این تجربه را به طور کامل درک نخواهند کرد. صحبت با افراد قطع عضو، دیدگاه مثبت فرد را احیا می‌کند.
احساس مشترک درک کردن آنقدر قوی است که احساس انزوا را در چالش‌های روانی پس از قطع عضو کاهش و به فرد اجازه می دهد تا توانبخشی دیگران را که در گذشته مشکلات مشابهی را پشت سر گذاشته‌اند، مشاهده کند.
سخن پایانی
تا اینجا، ما چالش‌های روانی پس از قطع عضو را بررسی کرده ایم. افراد قطع عضو علاوه بر گذراندن یک زندگی دشوار و طاقت فرسا، باید با محدودیت هایی که با آن مواجه هستند نیز کنار بیایند.این اطلاعات بدون شک به شما و اطرافیان فرد قطع عضو کمک می‌کند تا شرایط او را درک کنید و بفهمید که چگونه در این تجربه به او کمک کنید.
لازم به یادآوری است که آموزش زمان زیادی می‌برد و طول آن ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.علاوه بر این،توجه به نیازهای روانی فرد بسیار مهم است،برای اطلاعات بیشتر با کارشناسان مجرب کازمدیک پروتز در ارتباط باشید.
- چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۰۴ ۱۰:۴۳
- ۳ بازديد
- ۰ نظر